Luc heeft altijd een drukke job gehad, waardoor er weinig ruimte was voor creativiteit. Totdat hij zich acht jaar geleden op onbekend terrein bewoog en naar de opendeurdag van Academie van Beeldende Kunsten in Heusden-Zolder trok. Daar kwam hij Herman Maes tegen, die hem aansprak over de richting schilderen. “En toen ben ik daar blijven hangen”, vertelt Luc met een glimlach. Aanvankelijk waren de schilderlessen niet eenvoudig te combineren met zijn job, maar Luc wilde van geen ophouden weten. “Ik was zo gepassioneerd door het schilderen. Twee jaar geleden ben ik gestopt met werken en heb ik de opleiding beeldhouwen aangevat”, gaat hij verder. Daarnaast neemt hij er nog een cursus project bij. “Alles samen volg ik momenteel twintig uur les per week”, zegt Luc. Als dat geen toewijding is!
Mijn leven draait vandaag om kunst
Luc
Meer dan een hobby
Regelmatig stelt Luc samen met Herman Maes kunstwerken op. “Zo leer ik veel over kunst”, vertelt Luc, “Ik noem mezelf een jonge kunstenaar, omdat ik nog niet lang bezig ben. Ik heb dus veel in te halen op korte tijd.” Ondertussen is Luc zevenenzestig jaar. Hij startte zijn creatieve loopbaan op z’n negenenvijftigste. “Mijn leven draait vandaag om kunst”, zegt Luc, “Het is de invulling van mijn dag.”
Intrigerend thema
Wanneer hij aan een schilderij begint, ligt er niets vast: geen tijd, kleuren of beelden. “Ik hou me niet aan regeltjes of lijntjes”, legt Luc uit. Al schilderend komen zijn gevoelens vrij en zo bouwt het schilderij zichzelf op. Vandaar dat niet alleen de wedstrijd, maar ook het onderwerp hem triggerden om deel te nemen. “Het thema intrigeert me”, zegt Luc, “Ik wist: hier kan ik met mijn kunst een bijdrage leveren. Want woorden verdwijnen snel, maar beelden blijven lang hangen.”
Voor de wedstrijd maakte hij een abstract schilderij. “Ik vind het belangrijk dat de toeschouwer met volledig vrije gedachten naar het kunstwerk kan kijken”, zegt Luc, “Als mensen me vragen wat het doek uitdrukt, zeg ik altijd ‘niets’.” Aan de hand van kleuren legt hij zijn gevoel in een schilderij. “Als die gevoelens ook voelbaar zijn voor de toeschouwer, dan is mijn missie geslaagd. Voor mij bestaat er niets mooiers.”
Vrijheid boven alles
Ook Luc zelf heeft tijdens het schilderproces weinig moeite om zijn gedachten vrij te maken. “We hebben het geluk in een democratie te leven”, vertelt hij, “Maar je voelt dat er meer en meer regels van buitenaf opgelegd worden. Dat wordt een probleem, want zo dreigen we onze democratie te verliezen.” Luc is zich erg bewust van de veranderingen in onze maatschappij. “Vrije gedachten zijn voor mij een hoog goed. Ik vond het belangrijk om mijn bijdrage aan deze wedstrijd te leveren, opdat ook andere mensen geconfronteerd worden met de boodschap. Kunst is voor mij een kleine vorm van rebellie”, zegt hij met een knipoog.
Luc reisde veel. Tijdens ontmoetingen met andere culturen heeft hij ontdekt dat religie vaak regels oplegt die mensen onbewust ondergaan. “Maar je ziet ook dat mensen er een houvast in vinden”, vertelt Luc. “En dan vind ik het wel aanvaardbaar.”
Voor Luc staat of valt alles met respect: respect voor ieders leven en mening. Zelfs in zijn kunst integreert hij die overtuiging. Onlangs nam hij deel aan een tentoonstelling in de moskee van Heusden. “Uit respect voor hun geloofsgemeenschap heb ik geen figuratieve schilderijen gemaakt”, zegt Luc. In het begin was de gemeenschap argwanend. “Je voelde de spanningen”, bekent Luc, “Maar uiteindelijk is het een fijne samenwerking geworden en waren de moskeegangers heel enthousiast.”
Kunst voor iedereen
Zijn werken verkopen is voor Luc geen prioriteit, al leent hij zijn creaties wel uit of hij doet ze cadeau. “En als mensen zich er niet goed bij voelen, mogen ze het werk terugbrengen en iets anders kiezen”, zegt Luc al lachend. Voor hem is het belangrijker dat mensen waarden hechten aan de schilderwerken tegen hun muur in plaats van ze te bezitten.
“Ik vind het trouwens spijtig dat kunst vaak maar door een beperkte groep bezocht wordt. De drempel van een tentoonstelling of museum is dikwijls te groot”, voegt hij toe. Daarom vond hij zijn project in de moskee baanbrekend. De mensen die daar toeschouwers waren, zouden anders nooit met zijn kunst in aanraking gekomen zijn. Om die reden is deze kunstwedstrijd zo boeiend voor hem: “Het werkt drempelverlagend om de bezoekers van het huisvandeMens in contact te brengen met kunst.”
Deze inspirerende kunstenaar verdient absoluut zijn tweede plaats in de wedstrijd ‘de gedachten zijn vrij’. Van harte proficiat Luc, met je baanbrekend werk!
Het originele artikel kan je hier ook nalezen.
Storyteller: Karolien Stevens
Copywriter: Anne-Fleur Kamst
