Grafiek in alles
IKE startte haar kunstopleiding in grafiek. Ze volgde vijf jaar deeltijds kunstonderwijs vrije grafiek in Genk. Die opleiding gaf IKE veel voldoening en dat uit zich in haar werken. “Het gebruik van verschillende technieken leidt tot verrassende effecten op de afdrukken”, legt IKE uit.
“Na mijn opleiding als graficus besloot ik om mijn grafische gedachten te verwerken in mijn schilderijen. Je kan nog altijd het grafische aspect terugvinden in mijn werken”, vertelt IKE over haar nieuwe pad. Als schilder is ze autodidact. “Ik probeer mijn grenzen altijd te verleggen”, zegt ze met een glimlach. Volgens haar zijn er trouwens maar weinig grenzen. Heel de wereld ervaart ze als één grote ontdekkingstocht waarin ze stuit op tal van details die haar geest beroeren. “Het observeren en registeren van mijn omgeving brengt bij mij gevoelens en gedachten teweeg die leiden tot expressieve uitspattingen”, gaat IKE verder.
…en dan combineren
IKE zit niet stil: ze wil nog meer nieuwe materialen ontdekken om te creëren. Zo kwam ze terecht bij een opleiding textielkunsten in Genk en een cursus textieldecorateur in Hasselt. “Ondertussen is werken met textiel een echte passie voor mij”, vertelt IKE bedreven.
Als je naar IKEs werk kijkt, zie je dat ze materialen combineert tot een uniek en expressief geheel. In haar werken kom je telkens stof, hout, metaal, botten en natuurlijk textiel tegen. “Die combinaties zijn het resultaat van mijn verschillende opleidingen”, licht IKE toe, “Het zijn de materialen waar ik altijd naar teruggrijp. Ik zal bijvoorbeeld bijna nooit met plastic werken.”
Want iedereen draagt zijn rugzak mee. Jezelf loswrikken kost altijd moeite, dat lukt niet vanzelf
IKE
Vrije gedachten
IKE creëert door te kijken en te voelen. “Soms zie ik iets: een gebeurtenis, een object of een foto van waaruit een werk ontstaat”, zegt IKE. “De gevoelens die een gebeurtenis of een beeld oproepen, probeer ik te verwerken in sculpturen. Vormen die een wereld op zich of een zicht op de wereld?”
Werken in volledige vrijheid is een must voor IKE. “Ik vind dat ik heel vrij kan denken en werken, hoewel ik soms het gevoel krijg dat mijn omgeving me wil beperken. Daar kan ik niet tegen.” Haar creaties maakt IKE thuis. “In heel mijn huis”, verduidelijkt ze, “De ene keer zit ik in de woonkamer, de andere op zolder… En afgelopen week heb ik lekker buiten op mijn terras gewerkt.”
Toeval of…?
Het werk dat IKE voor de wedstrijd instuurde, had ze een jaar voordien gemaakt. Ze noemde het toen al ‘Free minds, free thoughts’. Geen andere naam bleek passender voor de wedstrijd. Toen IKE de schedel vond was ze verbijsterd. “Op de plaats van het gewei zat een groot gat,” blikt IKE terug, “Het gewei is net het belangrijkste onderdeel van een hert. Zonder is zo’n dier hulpeloos. Die vondst heeft me diep geraakt. Ik wist meteen dat ik er iets mee moest doen.”
Voor een andere creatie ontwierp IKE poppetjes. Het poppetje deed haar onmiddellijk aan de schedel denken. En dus gebruikte ze die creatie als opvulling voor het gat in de schedel. Zo had het dier terug ‘iemand’ die richting aangaf. Om het poppetje vast te zetten, omringde ze het met verroeste nagels. “Voor mij gaf dat uiting aan ons vrij denken, aan het feit dat we onszelf kunnen losmaken van onze opvoeding of invloeden uit onze omgeving. Al moeten we wel een weg afleggen om daar te geraken. Je raakt wel tussen die nagels uit als je wilt, maar nooit zonder schrammen”, vertelt IKE gepassioneerd, “Want iedereen draagt zijn rugzak mee. Jezelf loswrikken kost altijd moeite, dat lukt niet vanzelf”.
In het najaar heeft IKE een drukke agenda met talrijke tentoonstellingen. Alleen al in september staat ze op Odart in Overpelt en Kool in Beringen. En telkens legt ze zichzelf nieuwe creaties op, die passen bij de onderwerpen van de tentoonstellingen.
Lieve vrienden, laat jullie nog verder verrassen door deze creatieve duizendpoot en neem een kijkje op haar website, Facebookpaginaof Instagramprofiel (ike_art_collection).
Het originele artikel kan je hier ook nalezen.
Storyteller: Karolien Stevens
Copywriter: Anne-Fleur Kamst
