Hilde Stevens: Kippen als praatpaal, ofte Let’s Tok
“Ik ben docent Artistieke vorming bij PXL. Mijn ganse leven ben ik bezig geweest met kunst. Na een lange werkdag even helemaal in mezelf kunnen verdwijnen, gaf me rust en maakte mijn hoofd leeg.
Tijdens corona merkte ik echter dat dit niet meer voldoende was en dat ik met kunst vooral op mijzelf gericht was. Ik had nood aan meer sociaal contact en had het gevoel dat ik zeker niet de enige was.
Eenzaamheid is iets wat vaak voorkomt en dat zowel jongeren als volwassenen en ouderen treft. Ik wou op mijn manier die cirkel doorbreken, niet enkel voor mijzelf maar ook voor andere in de buurt.
Toen er een stuk grond van de stad vrij kwam tegenover onze deur groeide het idee om er een laagdrempelig project neer te planten in plaats van alweer de natuur vol te stouwen met bakstenen brikken. We wilden ‘gemeeschapskippen’ gaan houden. Het zaadje werd geplant maar groendienst was nog niet helemaal mee in ons verhaal dus lieten we het eitje nog wat verder broeden.
Eén jaar later kreeg het project dan toch de volledige steun van de stad en mochten we een ren met tien kippen plaatsen in het stadspark. Nu nog volk om ze verzorgen zoeken.
Vol enthousiasme plaatste ik oproepen op sociale media en hoorde rond in de buurt en met een select groepje konden we van start gaan.
Ondertussen zijn we met tien vrijwilligers we nemen beurtelings de zorg voor onze rekening.
Doordat we met tien zijn is dit zeker haalbaar, concreet nemen we ongeveer elke tien dagen één dagje zorg voor onze rekening.
Wat doen we die dag? ‘s Morgens gaan we naar de kippen en we geven ze eten. Bij mooi weer zetten we ons buiten in het gras of op de bank en knuffelen we met de kippen. Nieuwsgierig passanten nodigen we uit om mee te komen knuffelen en steevast komen ook onze vaste bezoekers een praatje slaan.
‘s Avonds komen we terug om te kijken of alle dames in het hok zitten en of ze veilig de nacht in kunnen.
De eitjes die ze gelegd hebben zijn voor de vrijwilliger van de dag.
Op zaterdag wordt de ren volledig schoongemaakt zodat de kippen weer netjes zitten.
Met Let’s Tok willen we ons vooral richten op de buurt. We willen verbinding creëren tussen de bewoners en ook met toevallige voorbijgangers in het park.
De kippen zijn ideaal als verbinding: ze zijn tam en ze komen op en rond je zitten en zo moedigen ze aan tot een gesprek. Vaak praten we over luchtige onderwerpen maar evengoed wordt er soms diep gefilosofeerd.
De verscheidenheid aan verhalen is iets waar ik enorm van kan genieten.
Let’s Tok bestaat nu één jaar en ik ondervind alleen maar positieve veranderingen. Ik geniet van de rust die de kippen mij geven en van de gesprekken met wildvreemden. Vaak heb ik het gevoel dat je het verschil kan maken voor die ene mens en dat maakt het voor mij meer dan de moeite waard.
Een groot deel van de kosten kunnen we dekken door de verkoop van koeken die we samen met het woonzorgcentrum Hogevijf maken. We krijgen ook regelmatig giften in natura zoals zakken graan of mais.
Wist je dat kippen ervan houden om gemasseerd te worden onder hun vleugels? Zo denken ze immers dat je een Haan bent!
Ben je in de buurt dan ben je zeker welkom om met onze kippen te komen knuffelen!
Op zaterdag 23 april tot woensdag 27 april gooien we onze vleugels open en nodigen we jullie uit op onze babbelbank van 15.00u tot 17.00u.
We willen verbinding creëren tussen de bewoners en ook met toevallige voorbijgangers in het park.
Verhaal opgetekend door: Tamara Daems
Foto: Dany Lousbergh
