Michiel: Iedereen komt naar hier met een rugzak

 

"Ik werk hier nu een jaar en zie hier absoluut nog een toekomst. Het voelt eigenlijk niet als werk, want ik kom hier ook gewoon heel graag naartoe. Ik kan een verschil maken voor de mensen hier. Verspreid over de jaren wil ik nog verschillende doelen samen bereiken, zoals een verbetering van café Balans.

Het activiteitencentrum is waar ik mij mee bezig hou en ook Eric begeleid. Het is de eerste opstap naar betaald werk. Vooraleer cliënten hun weg naar ons hebben gevonden, hebben ze vaak al een heel traject achter de rug. Afhankelijk van hun uitdagingen in het verleden. Zowel op fysiek als mentaal vlak dus.

Geen enkele cliënt heeft hetzelfde verleden. We spreken dan ook vaker over hun rugzak. Iedereen komt naar hier met een rugzak. De ene al wat zwaarder dan de ander en de inhoud is divers. Cliënten willen hun rugzak hier even parkeren en waar ze wensen ook ledigen. Ik help hen hierin. Het therapeutische werk is echt een keuze van de cliënt. Door dit aan te bieden op een zeer laagdrempelige manier zie ik ook het effect. Vaak in de kleine dingen – die ene glimlach of dat extra gesprekje met schouderklop.

Van kleins af wil ik iets betekenen voor mensen. Mijn behulpzaamheid komt echt vanuit mijzelf, mijn kern. Ik weet dat ik iets beteken door feedback van onze cliënten. Een ‘merci’ is nooit iets gewoon. De appreciatie voel ik dagelijks en dit zorgt ervoor dat ik mijn job nog iedere dag heel graag doe.

Binnen Vistha VZW heb ik ‘Café Balans’ op poten gezet. Dit samen met vrijwilligers. We zagen meer mogelijkheden in de kelder en voilà, een ontmoetingscentrum rijker. De woorden zeggen het zelf al. Het is een café om de balans te bewaren. Het werk mag afgewisseld worden met ontspanning en ook voor de gesprekken komt men naar hier. In de toekomst wil ik dit zeker nog uitbreiden.

Terugblikkend naar mijn eerste dag op het werk was ik zelf ook op zoek naar de balans. Ik voelde een bewijsdrang en wilde het erg goed doen. Het komt echt door mijn collega’s dat alles zo vlot is verlopen. Ik ben enorm aangenaam onthaald en het voelde als een cirkel waarin ik mijn plekje kreeg. We willen onze cliënten opnieuw een aansluiting laten vinden. Het is dan ook logisch dat ons team dit toont en omarmt.

De balans bewaren, doe ik ook door sport. Ik probeer wel mijn werk op het werk te laten. Dit omdat de verhalen toch hard en zwaar kunnen zijn. Belangrijk om volledig aanwezig te zijn op het werk, maar tegelijk ook te kunnen ontkoppelen eens thuis. Momenteel woon ik nog bij mijn ouders, maar ik droom van het samenwonen met mijn vriendin. Mijn eigen leven verder uitbouwen, is mijn doelstelling.

In Hasselt ben ik nog graag. Eerder heb ik ook al stagegelopen in het woonzorgcentrum dus ik zie nog regelmatig bekenden. Wandelen in het park is dan ook altijd leuk vertoeven!"

 

Eric: Ik werk hier al 10 jaar… 

"Ik werk hier al 10 jaar… Allez ik ben cliënt, maar voor mij voelt het als werken gaan. Dit wil ik ook zo, want ik door VISTHA voel ik me nuttig en zinvol. Mijn leven krijgt hierdoor structuur en ik amuseer me ook wel.

Lang geleden heb ik een zwaar ongeval gehad. Alles heb ik opnieuw leren doen, zoals stappen. Mijn werk van 16 jaar kon ik niet meer volhouden en dit ben ik dan ook verloren. Het was met momenten bikkelhard, maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik ben altijd blijven vechten en heb al hard moeten vechten in mijn leven. Nu wil ik eigenlijk gewoon rust.

Een woord dat voor mij enorm veel betekent. Rust is mijn eigen ding doen, een gesprek met de begeleiding, soms afspreken met mensen die ik hier heb leren kennen, knutselen aan mijn modelbouw, … Rust brengt me ontspanning en houdt de stress uit mijn hoofd. Momenteel durf ik zeggen weinig stress te ervaren en dit wil ik ook echt zo houden.

VISTHA is mijn tweede thuis. Echt. Ik sta op, kom naar hier en bij de dagopener weet ik wat er van mij verwacht wordt. Dit gaat dan om de uitstappen, de werkjes die moeten gebeuren, de activiteiten en als ik iets wil delen, kan dat ook. Daarna gaan we aan het werk en let op, er is structuur hé. Het is hier geen duivenkot. Ik werk altijd van 13u tot 14u30 en dan is er pauze om iets te drinken en vervolgens werken we terug. Het is fijn dat de begeleiding ook meewerkt. Zo verloopt alles vlot. We werken met ongeveer 18 mensen in één atelier. Ik babbel wel, maar ik ben ook een verlegen mens. Ik hou me graag op de achtergrond en moei me niet snel.

Ik woon bij mijn ouders en mijn zus Carine is ook dichtbij. Thuis ben ik graag met modelbouw bezig. Ik kan echt genieten van het ineensteken, het verven en werken met details. Uren kan ik hiermee bezig zijn en dan vergeet ik ook alles. Mijn hoofd is dan leeg en ontspannen. Heerlijk.

Als ik terugkijk naar mijn traject ben ik echt blij met VISTHA en de begeleiding. Ze luisteren hier echt naar u, helpen u waar ze kunnen, maar je moet het zelf willen. Ik voel dat ik hierdoor beter begrepen word en heb echt een goed gevoel.

Naar hier komen, maakt me gelukkig. Dat is toch het enige wat telt hé."

 

Michiel

Een ‘merci’ is nooit iets gewoon. De appreciatie voel ik dagelijks en dit zorgt ervoor dat ik mijn job nog iedere dag heel graag doe.

Eric

Naar hier komen, maakt me gelukkig. Dat is toch het enige wat telt hé.

Verhaal opgetekend door: Claudia Macaluso

Foto: Claudia Macaluso

Claudia

"Rust en tevredenheid overheersten het gesprek. Eric is een voorbeeld van succes binnen het hulpverleningssysteem. Dit deed me deugd om te horen, want te vaak hoor en zie ik andere kanten. Ik voelde tegelijk enorm veel kwetsbaarheid omhuld door een zachte glimlach. Ik werd rustig door Eric… een heerlijk moment in mijn (te haastige) dag."