Marina, Jo, Yvon en Eddy: Er zijn veel soorten armoede

 

"De Brug is een plek van en voor kwetsbare mensen. De mensen waar ik mee praatte, zien zichzelf niet als een pijler of een belangrijke schakel, ze horen gewoon bij De Brug, en ze doen wat ze doen. Ze spreken open en met  waardigheid  over hun moeilijke leefomstandigheden, en hebben en sterk respect naar elkaar toe. 

Dit is geen interview zoals alle andere, omdat het eigenlijk gaat om het collectieve verhaal van de mensen die mekaar treffen in De Brug.

Voor veel van deze mensen gaat er aan hun contact met De Brug een moeilijke tijd vooraf, bijvoorbeeld een leven als dakloze. Ze komen in het begin vaak in eerste instantie voor de goedkope middagmalen die in de Ludovicuszaal geserveerd worden.  

Maar ze blijven komen en dat is omdat De Brug nog veel meer te bieden heeft. Het is een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze andere mensen ontmoeten en zich minder eenzaam voelen, waar ze zich veilig en welkom voelen.Het is een plek ook waar ze ook iets betekenen, want veel “bezoekers” nemen op min of meer regelmatige basis allerhande taken op zich. 

Marina bijvoorbeeld, die eerst kwam om deel te nemen aan de creanamiddagen, heeft later keukentaken overgenomen van een andere bezoekster, en zorgt nu voor decoratie van de lokalen bij feestdagen en andere speciale gelegenheden. Ze helpt ook mee om de spelnamiddagen in goede banen te leiden. 

Yvon gaat vaak het spel “Overbrug de maand” demonstreren bij verenigingen en in scholen, en staat urenlang aan de kookpotten bij de pannenkoekendag en de barbecue. 

Jo en Yvon namen – in pre-coronatijden en voor de subsidies teruggeschroefd werden – deel aan nationaal en internationaal overleg van De Brug en andere armoedenetwerken binnen het BAPN (Belgisch netwerk voor Armoedebestrijding) en het EAPN (European Anti Poverty Network). 

Activiteiten die wegens de coronacrisis on hold werden gezet, zijn nog niet allemaal opnieuw opgestart. Zo zijn er voorlopig geen creanamiddagen, en de pannenkoekendag kon eind januari nog niet doorgaan. Het spel werd al lang nergens meer voorgesteld. De vermindering van het aanbod aan activiteiten en samenkomsten is misschien ook de reden waarom er weinig jongeren de weg vinden naar De Brug.

Tijdens de coronacrisis is er wel een online overkoepelend overleg geweest, maar de vertrouwdheid van de mensen met deze manier van communiceren was dusdanig beperkt, dat er van echt overleg geen sprake was. Wil men dat “de armen het woord nemen” dan moet het overleg onder de vorm van een fysieke samenkomst kunnen plaatsvinden. 

De subsidies voor armoedeverenigingen zijn de laatste jaren stelselmatig teruggeschroefd. Dat betekent o.a. dat de armen zelf, de mensen die bij De Brug komen en daar actief zijn, niet meer kunnen deelnemen aan overkoepelend overleg, omdat hun verplaatsingen en eventuele verblijfskosten niet meer vergoed worden. Zij worden weliswaar vertegenwoordigd door maatschappelijk werkers die in hun naam spreken, maar ze betreuren dat deze mensen soms weinig voeling hebben met hun noden en ervaringen."  

 

Enkele frappante uitspraken: 

“Ik denk dat de mensen een verkeerd beeld hebben van armoede”

“Het unieke aan De Brug zijn de zaterdagmiddagontmoetingen.”

“Er zijn veel soorten armoede”

“Het woord “armen” zou moeten worden vervangen door “minderbedeelden”. 

“Nadat men de eerste stappen heeft gezet in De Brug – vaak n.a.v. de zaterdagmaaltijden – komt men terug voor de sfeer. En omdat er geen vragen gesteld worden.”

“Ik heb meer geleerd tijdens het 1,5 jaar dat ik op straat gewoond heb, dan tijdens de 20 jaar daarvoor.” 

Mogen er nog dromen zijn? 

Yvon droomt van een eigen, aangepast vervoermiddel voor De Brug, en een eigen locatie voor de maaltijden. 

Jo droomt van een vaste plek waar de verschillende sociale organisaties elkaar regelmatig kunnen ontmoeten.

Marina droomt ervan dat alle activiteiten weer “normaal” kunnen doorgaan, en dat de sociale contacten zonder belemmeringen kunnen plaatsvinden. 

Eddy is tevreden en heeft geen dromen (meer)."

Jo

Nadat men de eerste stappen heeft gezet in De Brug – vaak n.a.v. de zaterdagmaaltijden – komt men terug voor de sfeer. En omdat er geen vragen gesteld worden.

Yvon

Verhaal opgetekend door: Greta Deckers

Foto's: Andre Janssen

"Wat ik fijn vond aan deze gesprekken, was de eenvoud van deze mensen: ze zien zichzelf niet als een pijler of belangrijke schakel, ze horen gewoon bij De Brug, en ze doen wat ze doen. Ik was ook getroffen door hun openheid, door de waardigheid waarmee ze over hun moeilijke leefomstandigheden spreken, en door hun respect naar elkaar toe." Greta