Danny: Kunst kan geraken waar woorden niet gevonden worden
"Toen ik 7 jaar geleden via mijn buurman Jan Vangertruyden in contact kwam met kunstpunt CARÉ, werd ik in deze kring dadelijk opgenomen door de andere creatieve zielen. Samen brainstormen we graag over kunst en nieuwe tentoonstellingen, die we in het Vrijzinnig Punt organiseren. Met anderen in gesprek gaan over kunst is fijn en verruimend. Met meerderen kom je altijd tot standpunten en conclusies die je alleen niet altijd ziet of voelt. Een gedachte of idee levert dan andere ideeën op zodat het geheel ‘meer’ wordt. In de dialoog krijgen ideeën een andere waarde en de mogelijkheid om verfijnd of bijgesteld te worden.
Het Vrijzinnig Punt is een ideale uitvalsbasis om met kunst bezig te zijn. De communicatie in groep maakt dat je verplicht bent verder te denken dan je eigen gedachten en beperkte opvattingen. En dat is ook eigen aan het vrijzinnig humanisme: de openheid naar anderen toe en de steeds voort durende zoektocht naar inzichten en connecties met de ander.
Dat is de kern van waarom ik graag met de kunst van anderen bezig ben. Je leert dan de mens achter de kunstenaar kennen en komt in contact met de vele verhalen die er te vertellen zijn in en over onze wereld.
Kunst heeft ook een heel eigen manier om deze verhalen te vertellen. Het ligt tussen de woorden in. Achter de woorden die neergeschreven en uitgesproken worden liggen nog heel veel gevoelens en emoties die niet onmiddellijk in taal te vatten zijn. Deze tot uitdrukking brengen is de kunst. Ik vergelijk het graag met jazzmuziek. In het standaard verhaal, tussen de heldere compositie worden noten toegevoegd die het geheel ontwrichten en een nieuwe dimensie toevoegen aan het vertelde.
Kunst kan daar geraken waar woorden niet gevonden worden.
Zelf ben ik naast buschauffeur bij De Lijn autodidactisch kunstenaar. Ooit (als schoolplichtige) begon ik aan de Kunstacademie, het SHIVKV in Zwartberg (later verhuisde deze academie naar het oud ziekenhuis in Genk). De opleiding heb ik niet tot afgemaakt, maar ik heb me daar wel goed geamuseerd. Ik ben dan enkele jaren later vrije grafiek gaan volgen, in het volwassen kunstonderwijs. Ik maakte zeer graag etsen, maar keerde uiteindelijk vanwege de omslachtigheid van deze procedure terug naar mijn passie: het potlood en het tekenen. Ik hou van het gevoel dadelijk resultaat op je blad te hebben. Nadien ben ik dan begonnen met schilderen. Door veel te proberen en ook dankzij veel filmpjes op YouTube te bekijken ging ik meer en meer van het schilderen houden. Vooral het portret en karikatuur vind ik zeer boeiend, ik kan mezelf verliezen als ik het "landschap" in een portret kan schilderen.
Ik geniet van het creëren omdat ik hier helemaal mezelf in kan zijn en een bepaalde kracht kan aanboren om vrijheid te voelen. In de academische wereld wordt een beeld gevormd van wat kunst is of zou moeten zijn. Zo kom je algauw in een beperkend keurslijf terecht. Maar kunst is niet een stroom volgen of iets maken om anderen te bekoren, maar net doen wat je wilt, jezelf uitdrukken. Die vrijheid voelen, loskomen van normen en regels of de drang om erbij te horen, die kracht hebben, dat maakt van iemand een kunstenaar.
Samen met mijn vriendin woon ik in een rijhuis in Runkst, ooit was hier een winkel die ik nu gebruik als atelier, zeer handig... ik kan zelfs af en toe een schilderij in de etalage plaatsen. Zelf ben ik niet bezig met het commerciële aspect, maar het zou natuurlijk fijn zijn als mijn werk erkenning krijgt. En is het niet de ultieme droom van elke kunstenaar om te kunnen leven (of toch een beetje) van zijn kunst? Op mijn 55ste probeer ik dit ideaalbeeld los te laten en me te focussen op mijn werk en wat het betekent. Voor mijn vriendin ben ik een hele grote kunstenaar en dat is ook al heel wat.
Tijdens Corona, toen tentoonstellingen niet meer mogelijk waren hebben we samen met het Vrijzinnig Punt "etalage Kunst" georganiseerd. Zowel in het vrijzinnig punt als hier in de etalage stond er elke week een kunstwerk van een ander kunstenaar. Een kunstenaar als Sam Dillemans in ons Vrijzinnig Punt krijgen, zou fantastisch zijn, maar ook zulke kleine ingrepen in het straatbeeld en kunstlandschap kunnen voldoening verschaffen. Sam mail ik overigens af en toe eens. Tot nu toe zonder antwoord te krijgen, maar de aanhouder wint!
Voor mezelf streef ik ernaar live te kunnen tekenen zonder remmingen. De ervaring het moment vast te kunnen leggen, de idee de verwachting van anderen los te laten en niet per se iets mooi te tekenen, maar de persoon voor me te portretteren in het moment als degene die hij dan en daar. Dat is het toppunt van vrijheid!"
Het is altijd fijn om de mens achter de kunst te leren kennen.
Verhaal opgetekend door: lies vanmuysen
Foto: Jos Vannitsen
"Ik ken Danny al jaren als gedreven vrijwilliger en aangenaam mens. Maar dankzij dit gesprek kwam ik toch weer wat dichter bij de mens én de kunstenaar. Het werd een verhaal om blij van te worden. Een verhaal dat goesting geeft om ook weer wat meer op zoek te gaan naar vrijheid, alle remmingen los te laten en in dialoog te gaan." lies
