Wanneer je de laatste pagina van een hoofdstuk omslaat, kan je niet anders dan nostalgisch mijmeren over de mooie momenten uit het verhaal. Ik neem jullie mee naar de eerste pagina van een kleurrijk boek. Het was de periode van foute muziek, van flippo’s en de Spice Girls. Of misschien staat deze periode in je geheugen gegrift omwille van die veel te wijde jeansbroeken. Het was 1997 en Joske was net gestart als assistent moreel consulent in het huisvandeMens Maasmechelen.
Als consulent van het eerste uur kon Joske mee vorm geven aan de opstart van de georganiseerde vrijzinnigheid. Een stevige opdracht, maar haar ervaring als jonge mama en als leerkracht kwamen hierbij goed van pas. Joske werd al snel een moederfiguur binnen ‘de Unie’ en later deMens.nu. Iemand bij wie je altijd terecht kon voor een goed gesprek of een stevige knuffel. Het was toen al duidelijk dat ze een steunfiguur zou zijn voor de Limburgse vrijzinnigheid. Dat kon je duidelijk merken toen ze mee haar schouders zette onder de oprichting van de Vita Humana in Maaseik.
Na heel wat avonturen aan de Maaskant, verhuisde ze naar Hasselt om te werken als administratief coördinator van Limburg. Met de Limburgse administratief medewerkers onder de vleugels leidde ze de werking van Limburg in goede banen. Maar als bezige bij had ze nog een andere belangrijke missie: het zorgdragen voor anderen. Het zal je niet verbazen dat Joske vooraan het roer stond bij het comité preventie, HR, de werkgroep psychosociale risico’s en nog veel meer.
De kennis die Joske in haar leven heeft opgebouwd, daar kunnen wij alleen maar van dromen. Toch zijn het zijn de vele mooie verhalen die we het meest zullen missen. “Jeh joa, zo ging dat toen he”, zoals Joske het zelf zou zeggen. Van serieuze IMD vergaderingen, activiteiten in ontmoetingscentra tot haar bruisende aanwezigheid op de Pukkelpopweide: met Joske erbij was het toch altijd nét wat gezelliger.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Dat hebben we Joske de afgelopen maanden meermaals horen vertellen. Met veel spijt in het hart moeten we afscheid nemen van een vaste waarde binnen deMens.nu. Of we Joske gaan missen? Jazeker! Maar we weten dat ze zich geen dag zal vervelen. Want alleen wie de kunst van het genieten kent, wordt met extra tijd beloond.
“Een hoofdstuk afsluiten gaat altijd samen met het loslaten van wat mooi was. Maar als we het niet zouden doen, konden we geen nieuwe verhalen te schrijven.”
