Vier keer vertrok het vrijzinnig humanistisch konvooi richting Medyka, een dorpje aan de Pools-Oekraïense grens. Medewerkers van deMens.nu reden met busjes volgepropt met ingezameld en aangekocht materiaal tot vlak aan de grens om de hulpgoederen in de goede handen van de vrijwilligers ter plekke af te leveren. Met de vrijgekomen plaats in de busjes konden daarna ook vluchtelingen in veiligheid gebracht worden.
Op 24 februari 2022 lanceerde het Russische leger een militaire aanval op Oekraïne. Sindsdien vluchten dagelijks duizenden mensen de grens over naar veilige buurlanden. Aan die grens proberen vrijwilligers van over de hele wereld elke dag vluchtelingen op te vangen en in veiligheid te brengen. Maar deze hulpposten draaien volledig op de inzet van humanitaire organisaties en vrijwilligers. Daarom is het belangrijk dat uitingen van solidariteit ook in daden omgezet worden.
Bij deMens.nu bleven de medewerkers niet bij de pakken zitten. Op maandag 28 februari lag er al een heel plan klaar om ons steentje bij te dragen. Solidariteit is dan ook een van de meest diepgewortelde basiswaarden van het vrijzinnig humanisme. En dat merkte je meteen aan de golf aan giften na de lancering van de inzamelactie van deMens.nu in samenwerking met vzw Vergeet de kinderen niet.
We riepen op om het vrijzinnig humanistisch konvooi (toen nog enkelvoud) volop te steunen en doelden op een 3.000 euro om de rit te financieren. Na een paar uur was de som al bereikt en een aantal dagen later rondden we de kaap van 10.000 euro. Overweldigd door de solidariteit van de vrijzinnig humanistische gemeenschap beloofden we meteen dat dit konvooi niet het laatste zou zijn.
Ook riepen we op om eigen spullen binnen te brengen. We stelden de huizenvandeMens open als inzamelpunten en dat zorgde meteen voor een toevoer aan hulpgoederen zoals kledij, voeding, hygiënische producten, kinderspeelgoed etc. En zo waren we klaar om te vertrekken. Op zondag 13 maart vertrokken vier collega’s van deMens.nu en vzw Vergeet de kinderen niet richting Medyka. Ikzelf maakte deel uit van het tweede en derde konvooi maar ik deel hier graag het verhaal van alle leden van de vier vrijzinnig humanistische konvooien.
De rit zou vier dagen duren en alle konvooien hadden hetzelfde stramien. De eerste dag reden we tot in Dresden waar we overnachtten in een motel. De avond erop kwamen we dan aan in Medyka. Vlak aan de grensovergang waren om en bij de honderd standjes opgebouwd waar vluchtelingen geholpen werden met warme maaltijden, drank, chocolade, warme kleren, spirituele begeleiding, eten en verzorging voor hen en hun huisdieren … In het midden van al die hartverwarmende georganiseerde chaos had iemand een vleugelpiano neergeplant om de grimmige sfeer wat te verzachten. Helemaal op het einde van die wandeling stonden bussen te wachten om hen naar het opvangcentrum te brengen.
De inhoud van onze busjes konden we kwijt aan Humanity First International, een internationale humanitaire organisatie. Daar werden we geholpen door de fantastische Waqas Ahmed die ervoor zou zorgen dat onze hulpgoederen op de juiste plek zouden terechtkomen. Veel van onze spullen zullen in de volgende dagen de grens oversteken om de mensen ter plekke te helpen. Eens uitgeladen, kregen we nog een rondleiding en daarna ging het richting hotel voor ons.
De volgende dag reden we naar het opvangcentrum om ons te registreren als ‘drivers’. Tijdens het eerste konvooi was dat nog een vrij simpel registratiesysteem maar dat werd al snel aangepast naar een veel strengere controle. Bij het tweede konvooi kregen we te horen dat we een officieel document van onze organisatie nodig hadden omdat ze geen privébestuurders meer aanvaardden. Waarom dat zo was, ervoeren we uit de vele afgrijselijke verhalen van mensenhandel en misbruik. Gelukkig konden we snel rekenen op het Federaal Secretariaat om ons zo’n document te bezorgen en konden we ons zo registreren.
Bij het centrum zelf werden we geholpen door een aantal vrijwilligers met de energie van topatleten. Omdat wij zelf het centrum niet binnen mochten (om dezelfde reden als hierboven vermeld), wachtten we geduldig in de auto tot zij genoeg mensen hadden gevonden die mee naar België wilden vertrekken. Eens we genoeg passagiers hadden, konden we vertrekken richting het thuisfront.
Omdat er niet altijd veel belangstelling was voor ons landje, beslisten we tijdens het tweede en het derde konvooi om mensen ook in Duitsland af te zetten. Het lag op weg dus een grote omweg was het niet.
Na een overnachting in een weghotel aan de Duits-Poolse grens kon de reis afgemaakt worden en vonden de mensen een onderkomen bij families die op voorhand hadden aangegeven dat ze mensen wilden opvangen.
Op datum van dit schrijven (27 april 2022) kwam het vierde konvooi net terug aan in België. Dat laatste konvooi was een samenwerking tussen UZ-Brussel, de UZ-Brussel Foundation en deMens.nu met sponsoring van de Goodman Foundation. Een enorme hoeveelheid aan medicatie en medische hulpgoederen heeft daarmee Oekraïne bereikt en is op dit moment onderweg naar verschillende lokale ziekenhuizen en verzorgingscentra.
In totaal redden we 74 mensen, drie honden en twee katten. Allen hebben ze een veilige plek gevonden.
