In een samenleving waarin vaak wordt gedacht in termen van schuld en straf, wordt soms bewust gekozen voor het zoeken naar verbinding en dialoog met gedetineerden. Een van hen is Germaine Drieskens, die als vrijwilliger bij de Stichting Morele Bijstand aan Gevangenen werkt. In haar rol biedt ze gevangenen een luisterend oor en een veilige plek om hun verhaal te delen, zonder oordeel en met oprechte betrokkenheid. In dit relaas vertelt ze openhartig over haar ervaringen en inzichten als vrijwilliger, wat haar motiveert om zich hiervoor in te zetten en hoe zij de kracht van empathie inzet om een verschil te maken in het leven van de mensen achter de muren.
Meer dan twaalf jaar geleden werd ik geboeid en getriggerd door de mogelijkheid me als moreel consulent te engageren voor gedetineerden in de gevangenis van Hasselt. Jaren zijn ondertussen voorbij gevlogen met honderden gesprekken in volstrekt vertrouwen met zowel mannen als vrouwen in gevangenschap.
Het verschil te kunnen maken voor hen tussen het begin van een gesprek en het beëindigen met wat kracht of een andere kijk om verder te kunnen, drijft me om me wekelijks een lange namiddag in te zetten voor heel wat gesprekken. Mijn aanwezig zijn in de gevangenis went nooit en maar goed ook. Routine is ver weg. Ik zorg binnen de muren goed voor mezelf en ben- zintuigen op scherp- heel alert.
Vele gesprekken gaan over relaties met partner, kinderen, familie. Geldzorgen, eenzaamheid, schuldinzicht maken de detentie zwaar om dragen. Meermaals ben ik getuige van opstandigheid of berusten in het lot, maar ook van veerkracht en vindingrijkheid. De ontmoeting van mens tot mens is zo waardevol, waarbij ik zijn of haar daden doorprik. Al sprekende met een medemens met zijn eigen gedachten, zijn eigen gevoelens, medemens die door een al dan niet gewild begane stommiteit achter de tralies is beland.
Ik luister en luister…. Er wordt geweend met oprecht verdriet, opsluiting maakt veel los en ja er wordt als eens gelachen. Als moreel consulent breng ik ook wat van de buitenwereld binnen. Zoals die éne gedetineerde die nooit bezoek kreeg, die bij onze eerste ontmoeting plots begon te wenen uit blijdschap dat iemand in hem geïnteresseerd was.
Ik laat de gesprekken hun flow gaan, werk niet tegen de tijd, geef de gedetineerde ruimte, hetgeen wordt gewaardeerd. De handdruk na een gesprek zegt dikwijls veel en regelmatig wordt ook uitgesproken hoe ik van betekenis ben tijdens hun verblijf in de gevangenis. Er wordt uitgekeken naar een volgend gesprek. Gedetineerden die ik in de wandelgangen tegenkom, op weg naar hun werk of bezoek, spreken me aan met de vraag wanneer ze nog eens een gesprekje mogen verwachten. Een mooie blijk van waardering die er voor zorgt niet te twijfelen om mijn engagement op te nemen.
De gevangenis met het grote aantal personeelsleden dat ik mag begroeten, ik ken velen bij naam, zij mij bij mijn naam, voelt aan als een warme biotoop. Zij die binnen voor de veiligheid zorgen en het laten draaien van deze inrichting hebben hun persoonlijk leven en spreken me soms in vertrouwen aan. Als moreel consulent ben ik er ook graag voor hen.
Ondertussen heb ik in mijn hart de vele verhalen opgeslagen van wat ik allemaal hoorde. Ze bezwaren me niet, integendeel. Ze zorgen voor een grote dankbaarheid voor het voorrecht om dit engagement wekelijks te mogen doen. Met heel wat mooie mensen, oud en jong, mocht ik spreken. Ze leerden me veel bij, niet alleen over de rechtspraak en het reilen en zeilen achter de muren maar ook over manieren om anders in het leven te staan. Dit alles heeft me als mens enorm gekleurd met rijke facetten en me bewuster in het leven geplaatst. Een besef overspoeld met een grote mildheid.
Germaine Drieskens, vrijwilliger moreel consulent SMBG
Ik luister en luister…. Er wordt geweend met oprecht verdriet. Opsluiting maakt veel los en ja er wordt als eens gelachen.
We nemen zo snel mogelijk contact op.
Je kan ons ook bereiken via 011/210654 of via hasselt@demens.nu