We kijken er naar uit jullie terug te zien, ook al is dat met een beetje fysieke afstand.
Sara Dubois,
directeur huizenvandeMens Limburg
Terwijl mijn man uit werken ging, probeerde ik mijn werk van op afstand te organiseren en via digitale weg betrokken en nabij te blijven. Ondertussen volgde onze zoon van 9 online les en vulde hij flink (meestal toch) zijn werkblaadjes in. Dat lukte natuurlijk niet altijd. Meer dan eens geraakte hij niet ingelogd en moest ik mijn werk onderbreken om hem te helpen. Was hij klaar, dan kwam hij mijn vergaderingen opvrolijken met gekke bekken achter mijn rug of met ‘zeer dringende’ vragen zoals “Mag ik gamen?”. ’s Avonds viel ik doodmoe neer in de zetel. Taarten bakken? Geen energie meer voor (en toegegeven, ook de vaardigheid niet). Luxe-problemen eigenlijk.
Ik heb zeker genoten van de tijd samen met ons gezin en ben nog meer opgelucht dat de kinderen terug naar school kunnen gaan. Niet in het minst voor de kinderen die het moeilijk hadden om thuis les te volgen of gezinnen die geen toegang hadden tot de digitale snelweg.
Meer dan ooit tevoren kwam ook aan het licht hoe kwetsbaar we zijn. Zorgverleners werden geëerd als helden. En ondanks hun inspanningen bleken zorginstellingen zoals woonzorgcentra niet alleen kwetsbaar maar helaas ook al te vaak vergeten. Familiaal geweld, eenzaamheid en sociaal isolement... We moeten als samenleving hieruit onze lessen trekken. Dat zijn we verplicht aan onszelf, aan elkaar, aan onze kinderen en de wereld waarin we leven.
De afgelopen maanden hebben we geprobeerd digitaal in contact te blijven, onder meer via social media zoals Facebook en Instagram. We beseffen dat dit niet kan vervangen wat we gewend zijn en waar we allemaal van houden: ‘echte’ ontmoeting en dialoog.Daarom willen we jullie dit najaar opnieuw een programma aanbieden, uiteraard met de nodige veiligheidsmaatregelen (en helaas, steeds onder voorbehoud van de actuele situatie op dat moment).
We kijken er naar uit jullie terug te zien, ook al is dat met een beetje fysieke afstand. Als ik voor mezelf terugkijk naar de afgelopen periode, besef ik dat ik iemand ben die verbinding nodig heeft. En hoewel social media mijn gedachten kunnen verzetten (denk: een volle blaas en een toilet dat bezet is) wil ik proberen vaker die verbinding aan te gaan met de mensen rondom me. Ondertussen geniet ik van de kleine dingen, een avondwandeling in onze buurt, een spelletje Uno met de zoon, een aperitiefje op vrijdagavond met onze bubbel… want ik besef nu dat die kleine dingen mijn hart verwarmen.
Zorg voor jezelf en voor elkaar.
