De wereld in vraag stellen is eigen aan de mens. Hoe we die complexe waarheid willen benaderen, dat bepaalt ieder zelf: de kunst van het redeneren kreeg jammer genoeg geen handleiding.
Wat zou het mooi zijn, mocht ik hier kunnen vertellen dat het allemaal voorbij is, dat we vanaf september weer allemaal samen kunnen zijn zoals pakweg een jaar geleden. Het waren bijzondere tijden, we hebben elkaar gemist en we moeten nog even volhouden. In het voorjaar werden we plots gedwongen om allemaal even gas terug te nemen. We gingen massaal thuis werken, de files verdwenen als sneeuw voor de zon en de natuur herleefde. Evenementen werden uitgesteld en diensten online aangeboden. Met het buurtcomité ging ik bloemetjes uitdelen aan alle buren, want ook ons jaarlijkse buurtfeest kon niet doorgaan. Er kwam tijd vrij voor andere dingen, reflectie, voor onszelf en ons gezin. Ik zag vrienden zich ontpoppen tot volleerde patissier, hun huis omtoveren tot fitnesscentrum, lenteschoonmaak houden…
Net afgestudeerd? Ga je op jezelf wonen? Ineens is er vanalles wat er op je afkomt. Twee handige filmpjes maken je alvast wegwijs in de wereld van solliciteren en verzekeringen.
Dat zelfbeschikking ons leidmotief is, moeten we je niet vertellen. We gaan uit van de verantwoordelijkheid van het individu en het is de mens zelf die uiteindelijk het best kan bepalen wat nu het juiste is. Vanuit dat idee zijn we in de abortuskwestie een bondgenoot van het eerste uur. Vrouwen moeten vrij kunnen kiezen over wat ze met hun lichaam doen. Groot was onze verontwaardiging toen De Standaard woensdag kopte met de titel “Alweer uitstel voor versoepeling abortuswet”. Deze zin, of toch het woord “alweer”, verwoordt perfect het sentiment dat we voelden bij het lezen van die kop. De motivatie van het uitstel werd meteen ook meegegeven. “De regeringsformatie heeft absolute voorrang en de relatie met de CD&V mag niet in het gedrang komen.” Dat we niet alleen stonden in onze verontwaardiging bij dat politieke gelaveer, bleek al snel door de stortvloed aan reacties.
Misschien wist je het al, maar iedereen in België is een potentiële orgaandonor, tenzij iemand zich daar uitdrukkelijk tegen verzet. Toch gaan er jaarlijks nog heel wat organen verloren omdat nabestaanden iemands keuze niet kennen, twijfelen of weigeren. Om dit te vermijden, is het aan te raden om jouw wensen vooraf te bespreken met diegenen die daar baat bij hebben; jouw naasten. Je kan ook een wilsverklaring orgaandonatie opmaken. Op die manier ligt jouw keuze vast. Vanaf 1 juli is er een wijziging in deze wilsverklaring. Er zullen meer keuzeopties zijn dan 'voor' of 'tegen'.
Op 21 juni vieren we Wereldhumanismedag! Dit jaar zal dat er ongetwijfeld anders uitzien. De eerste helft van 2020 leefden we door de coronacrisis in onzekerheid. Maar die onzekerheid maakte al gauw plaats voor solidariteit, betrokkenheid en verbondenheid. Onze slogan “Denk voor jezelf, zorg voor elkaar” was meer dan ooit toepasselijk.
We nemen zo snel mogelijk contact op.
Je kan ons ook bereiken via 011/210654 of via hasselt@demens.nu