Dat zelfbeschikking ons leidmotief is, moeten we je niet vertellen. We gaan uit van de verantwoordelijkheid van het individu en het is de mens zelf die uiteindelijk het best kan bepalen wat nu het juiste is. Vanuit dat idee zijn we in de abortuskwestie een bondgenoot van het eerste uur. Vrouwen moeten vrij kunnen kiezen over wat ze met hun lichaam doen. Groot was onze verontwaardiging toen De Standaard woensdag kopte met de titel “Alweer uitstel voor versoepeling abortuswet”. Deze zin, of toch het woord “alweer”, verwoordt perfect het sentiment dat we voelden bij het lezen van die kop. De motivatie van het uitstel werd meteen ook meegegeven. “De regeringsformatie heeft absolute voorrang en de relatie met de CD&V mag niet in het gedrang komen.” Dat we niet alleen stonden in onze verontwaardiging bij dat politieke gelaveer, bleek al snel door de stortvloed aan reacties.
Fundamentele vrouwenrechten zijn geen kleingeld dat men op tafel kan leggen in de zoveelste onderhandelingsronde. Ondertussen zijn ze al met duizenden, de vrouwen die jaarlijks naar Nederland afreizen omdat de Belgische staat hen in de steek laat. Niet omdat die staat niet kan voorzien in de gepaste zorg, wel omdat ze dat niet wil. We zagen de laatste weken onze grenzen sluiten, zo ook met Nederland. We vernamen dat mensen nog nauwelijks naar ziekenhuizen gingen voor ingrepen die niet met Corona te maken hadden, dezelfde ziekenhuizen die vandaag in Vlaanderen een essentiële rol spelen in de toegankelijkheid van abortus. We hoorden projecties over het aantal relaties dat door de lockdown op de klippen liep, over de armoede die mensen plots ervoeren en over de gevallen van huiselijk geweld die nu de hoogte in zijn geschoten. Kortom, alle redenen om op een latere fase van een zwangerschap te besluiten tot een abortus waren de laatste maanden prominent aanwezig. De mogelijkheid tot abortus, des te minder.
Donderdag keerde de politiek dan toch uiteindelijk haar kar. Het wetsvoorstel dat de termijn verlengt tot 18 weken, en de reflectieperiode terugbrengt naar 48 uur, zou geagendeerd worden op de plenaire zitting van de kamer op 2 juli. Na jaren strijd zijn we zo dichtbij maar we hebben jouw hulp absoluut nodig.
Tijdens het campagnevoeren voor dit dossier de afgelopen jaren, merkten we dat de goede wil er wel bij onze vertegenwoordigers was, maar dat het dossier systematisch onderaan werd gelegd. Soms kwam het gewoon niet goed uit. Soms stelde een regeringspartij een clandestien veto. Hoe dat mogelijk is, mag men ons eens uitleggen. Dat het gebeurt, stellen we regelmatig vast.
Jij kan ons daarbij helpen. Het kost werkelijk maar tien minuten van je tijd. Schrijf parlementsleden aan van wie jij denkt dat ze een verschil kunnen maken. Toon hen hoe belangrijk het thema abortus is. Ons land telt meer dan vijfhonderd gemeenten. Gemiddeld vertrekt er bijna jaarlijks iemand uit jouw gemeenschap naar het buitenland omdat ze in België niet de zorg krijgt die ze verdient.
Hier kom je terecht op de website van de kamer. Je zal er de namen van al onze volksvertegenwoordigers vinden, evenals hun contactgegevens. Wie je aanschrijft, bepaal je zelf. Vraag de steun aan wie volgens jou het verschil kan maken in dit dossier. Wil je iemand aanschrijven die in jouw regio actief is? Hier vind je een overzicht per provincie. We weten dat de emoties in dit dossier sterk kunnen oplopen. De inzet is immers groot. Onze vertegenwoordigers zijn onze bondgenoten. Benader ze ook zo.
Vraag steun voor abortus!We nemen zo snel mogelijk contact op.
Je kan ons ook bereiken via 011/210654 of via hasselt@demens.nu